Voel je al zo'n beetje je hele leven een zwaarte mee te dragen? Een zwaarte die om je heen hangt of die je op de een of andere manier aan lijkt te trekken, alsof je er weinig tegen kunt beginnen.
Heb je je dan wel eens afgevraagd of die zwaarte wel bij jou hoort?
En als die niet bij jou hoort, waar komt die dan vandaan, waarom hangt die bij jou en belangrijker nog; hoe kun je ervan verlost raken?
We worden allemaal geboren in een familie met een verleden. Iedere familie heeft een eigen geschiedenis die meer of minder bekend is en uiteindelijk gaat die geschiedenis zo ver terug dat we er weinig of geen weet meer van hebben.
Wat we niet weten of aanschouwd hebben, kan echter evengoed voelbaar zijn en onbewust doorgegeven worden van generatie op generatie. Het zit niet alleen in onze genen, maar ook in de energie die we door hebben gekregen en onbewust weer doorgeven aan onze kinderen.
Het wordt 'familiekarma' genoemd, wat eigenlijk simpel gesteld wil zeggen dat het gaat om iets dat telkens terugkeert (rondgaat) totdat het getransformeerd is.
Waarom jij?
We ervaren in zekere zin (vaak onbewust) allemaal de ‘pijn op de famillielijn’ maar degene binnen het gezin die de meest lichte (hoogfrequente) energie heeft en dus ook het meest sensitief is; is degene die deze zwaarte vooral op zijn of haar schouders voelt en tegenkomt in het leven. Dat kan in dezelfde vorm of in een andere vorm dan in het leven van de voorouders. De thema's zijn echter steeds gelijk. Enkele voorbeelden van thema's:
-Erkenning en acceptatie binnen groepen
-Onderwerping en machtsstrijd
-Angst en onderdrukking
-Opgekropt leed en -emoties
Waarom komt dit dan vooral bij diegene terecht?
Dat de meest sensitieve persoon binnen een gezin het meeste aanvoelt, spreekt misschien voor zich. Maar het gaat wel wat verder dan dat.
Degene die er het meest ontvankelijk voor is, heeft ook de meeste potentie om de cirkel te doorbreken en het leed te transformeren.
Hoe lichter de energie (hoogfrequent) hoe sterker de transformatiekracht.
Het paradoxale is dat deze personen zich vaak helemaal niet bewust zijn van hoeveel kracht er van ze uit gaat en welk vermogen ze hebben.
Sterker nog, ze kunnen jarenlang het gevoel hebben als een donkere wolk door het leven te gaan, zonder er weet van te hebben hoe waardevol ze zijn.
Dat is begrijpelijk.
Die zwaarte is hoe dan ook eerst nodig om tot inzicht te komen dat de cirkel eens en voor altijd doorbroken mag worden.
Hoe die cirkel doorbroken kan worden, daar schrijf ik verderop iets over.
Een voorbeeld
Om het een beetje in perspectief te plaatsen, schets ik het volgende fictieve voorbeeld:
Jouw moeder heeft in haar jeugd weinig liefde ontvangen van haar moeder. Haar moeder (jouw oma) had moeite met het tonen van genegenheid.
Ze was alleenstaand en ongewenst zwanger en kon amper voor haarzelf zorgen, laat staan voor haar dochter (jouw moeder). De moeder van jouw oma (jouw overgrootmoeder) kon haar ook niet goed helpen; zij was ernstig getraumatiseerd door wat zij in de oorlog had meegemaakt.
Ook zij werd ongewenst zwanger en in haar geval was dat ten gevolge van een oorlogsmisdaad. Ze stopte haar verdriet weg en verzweeg haar verhaal. Iedereen dacht dat de vader van haar kind jong was overleden en dat het te pijnlijk voor haar was om daarover te praten.
Toen je moeder jou kreeg, was dat niet ongewenst, je was zeer welkom.
Het gevoel van liefde dat zij in haar jeugd heeft gemist, wilde ze jou niet ontzeggen. Ze deed dan ook altijd haar best om je een geliefd gevoel te geven (verwende je altijd en gaf je aandacht). Toch was er iets niet in de haak. Ze leek altijd zo sterk, maar ook wat afwezig. Haar emoties toonde ze amper, je had geen idee wat haar echt bezighield. Ze voelde ongrijpbaar voor je en daardoor miste je een bepaalde vorm van contact.
Als je zelf ergens mee zit, weet je niet of je het wel met haar kan delen. Ook in je andere contacten ben je wat terughoudend in het delen van je gevoel. Je luistert wel altijd graag naar anderen.
Dit is slechts een voorbeeld. Een voorbeeld van één zijde van de familielijn. In dit voorbeeld zie je duidelijk een terugkerend thema 'het onderdrukken van emoties en wegstoppen van pijn' met alle nadelige gevolgen van dien.
Om het nog ingewikkelder te maken, kan het ook van twee zijden komen (vaderlijn en moederlijn). Daar zal ik nu verder niet op ingaan.
De cirkel doorbreken
Die 'pijn uit de familielijn' hoeft niet eeuwig doorgegeven te worden (al is die misschien wel al eeuwen doorgegeven). En misschien ben jij wel degene die de cirkel nu kan doorbreken. Schrik niet! Het klinkt als een hele zware taak en enerzijds is dat het ook, maar het kan lichter zijn dan je denkt. Het zwaarste heb je misschien al achter de rug; dat is de confrontatie die je bijna je hele leven al tegenkomt.
Het begint met een ogenschijnlijk simpele, maar wel belangrijke eerste stap. Het zetten van je intentie!
Ik wil die stap heel concreet maken met de volgende suggesties:
Schrijf het van je af
Richt een of meerdere brieven aan alle personen (al dan niet levend of gekend) waarvan je voelt dat je de zwaarte meedraagt.
Omschrijf in je brief wat je van ze voelt (erken het). Dat het leed geleden is en dat je nu weet dat het niet bij jou hoort of hoeft te blijven.
Maak in jouw eigen bewoording een statement waarin je duidelijk maakt dat je het loslaat en teruggeeft (teruggeven hoeft niet perse aan diegene, maar kan ook aan de aarde, aan het licht, aan het universum, of wat voor jou maar 'goed' voelt). Dit kan je ook op een hele liefdevolle manier doen, als je dat zo voelt.
Visualiseer het
Kies een rustig moment waarop je alleen bent. Sluit je ogen en zie voor je hoe je alle ballast (in een symbolische vorm van bijv. stenen, puinhoop of wat dan maar ook) terugplaatst bij wie het hoort of als dat beter voelt, op een veilige plek waar niemand er last van heeft (een grote stortplaats, een plek waar het oplost of andere plek waar het vernietigd kan worden).
Doe dit net zo lang totdat je voelt dat je 'tevreden' bent en het genoeg is voor nu. Herhaal dit zo vaak als nodig.
Zie jezelf ook in gedachten zeggen dat je het loslaat en dat je het niet langer met je mee zal dragen.
Doe wat bij jou past
Als je graag bidt, is dat mogelijk een vorm waarin je het kan gieten. Als je graag rituelen uitvoert, verbind er dan een aan. Als je kunstzinnig bent aangelegd, teken schilder of schrijf je er misschien over. Er zijn geen regels voor. Volg je gevoel en je intuïtie hierin.
En dan?
Heb geduld met jezelf. De eerste stap lijkt simpel, maar is een hele krachtige. Misschien is herhaling nodig, maar je hebt je eigen onderbewuste hiermee een heel belangrijk signaal gegeven; dat
je alle ballast van anderen niet langer hoeft te dragen en bepaalde patronen niet hoeft voort te zetten.
Hiermee geef je het startsein dat je vanaf nu je pad wil vervolgen op een manier waarop jij beter tot je recht komt en dat je andere keuzes mag maken binnen die thema's uit de familielijn.
Hierna zal je in je dagelijks leven steeds bewuster worden van de 'oude' neiging die je hebt, maar nu wilt ombuigen. Omdat die neiging voortkwam uit het ongewenste patroon waarin je verwikkeld
was. Je zal dus betere keuzes kunnen gaan maken en merken hoeveel meer dit bij JOU past en hoeveel kracht dat je geeft. De energie die je hiervan krijgt, geeft je steeds meer vertrouwen om zo
verder te gaan en door die 'nieuwe bril' te kijken.
Je uitstraling wordt anders en trekt ook andere situaties aan die wenselijker zijn.
Om even terug te grijpen op het eerdere fictive voorbeeld:
Je bent je er nu van bewust dat jij je emoties helemaal niet wilt onderdrukken (zoals je moeder, oma en overgrootmoeder deden).
Dat het heel natuurlijk is om je gevoel te uiten, dat het je goed recht is, dat het heel gezond is en dat je steun verdient van anderen als je pijn ervaart. Bewust hiervan, zet je in je eigen tempo steeds een stap in die richting; begin je steeds meer mensen (bij wie je je veilig voelt) toe te vertrouwen wat er in je omgaat. Gaandeweg merk je hoeveel rijker en lichter je je hierdoor voelt, bevrijd van de zwaarte die je lange tijd met je mee droeg.
Je krijgt er zoveel voor terug. Je hebt eindelijk écht contact met mensen; van hart tot hart.
Je kunt nu ook echt Liefde ontvangen.
Je weet dat je moeder, je oma, je overgrootmoeder en allen hiervoor in de lijn, heel gelukkig voor je (zouden) zijn.
Je hebt kunnen helen wat zij in hun tijd niet hebben gekund en het is nu eindelijk getransformeerd...
Door: Silvana Trivieri
"The warrior of light is now waking from his dream.
He thinks:
‘I do not know how to deal with this light that is making me grow.’
The light, however, does not disappear.
The warrior thinks:
‘Changes must be made that I do not feel like making.’
The light remains.
Then the eyes and heart of the warrior
begin to grow accustomed to the light.
It no longer frightens him and he finally accepts his own Legend,
even if this means running risks.
The warrior has been asleep for a long time.
It is only natural that he should wake up very gradually."
Uit: the Manual of the Warrior of Light - Paulo Coelho.
Reactie schrijven