'Energie is alles en alles is energie'. Trillingen, frequenties, golflengtes... Zo 'zweverig' klinkt dat nog niet, deze termen vind je ook terug in de natuur- en technologische wetenschappen.
Maar als ik nou eens begin over een 'energetische behandeling op afstand'... Wie neemt mij dan nog serieus?
Die vraag ging al tijden regelmatig door me heen, terwijl ik de zoveelste bijscholing volgde om mijn kennis op dit gebied te vergroten. Op 'dit gebied' waar ik zeker een jaar of veertien terug m'n eerste ervaringen mee opdeed tijdens een Reiki training, maar er amper met iemand over sprak, laat staan het in praktijk te brengen.
Ik kom niet uit een familie waar dit soort materie met de paplepel is ingegoten; maar er was in ieder geval zeker ruimte voor allerlei theorieën en ik mocht geheel m'n eigen weg erin vinden. Verder hield ik het voornamelijk voor mezelf, dat vond ik veilig en 'prima'... per slot van rekening was dit toch ook vooral voor mezelf bedoeld, maakte ik mezelf wijs. In m’n werk in het onderwijs leek het dan ook niet relevant en ik zat niet te wachten op discussies met familie en vrienden over het al dan niet bewezen effect van het sturen van energie, zonder belemmering van afstand en ruimte. Als ik mezelf zoiets alleen al in gedachten hoorde uitleggen, kreeg ik al kriebels...
Zoiets valt ook lastig uit te leggen. Het klinkt niet bepaald logisch, het is iets om te ervaren als je daar voor openstaat.
'Straks ziet iedereen je aan voor een fantast, een prutser, iemand die het contact met de realiteit is verloren.
Hoe zit het met je reputatie op je werk, het vertrouwen van anderen en je professionaliteit?'
Werken met 'energie'
Waarom ik me ooit in het 'sturen' van energie was gaan verdiepen, was omdat ik meer wilde weten van wat ik voelde als ik m'n handen dicht tegen elkaar hield en steeds iets verder van elkaar bracht. Dat 'magnetische veld' boeide me enorm. Ik had gehoord dat dat niet zomaar een gevoel was, maar dat iedereen dit kon voelen en dit met gerichte intenties kon leren inzetten om lekkerder in z'n vel te gaan zitten en ook om anderen te steunen.
Een enkele keer deelde ik dit met iemand in m'n omgeving en kon ik het ook daadwerkelijk toepassen, omdat diegene er benieuwd naar was en ervoor openstond.
Daarnaast was ik gefascineerd door het begrip 'telepathie' en had ik vaak genoeg iets meegemaakt waardoor ik ervan overtuigd was dat er zeker een vorm van communicatie of noem het 'uitwisseling' op afstand gaande is, waar we niet altijd bewust van zijn.
Vervolgens liet ik het weer voor wat het was en ging het weer die doofpot in.
Later leerde ik dat dat '(bij)sturen van energie' ook op afstand scheen te kunnen. Wat ik me daarbij moest voorstellen, wist ik in de eerste instantie ook niet.. maar toen ik er eenmaal 'gewoon' mee begon na de zoveelste verdieping in de materie, leek het eigenlijk iets heel vanzelfsprekends.
Nou ja, 'gewoon mee begon' is niet helemaal juist gesteld. Met gespannen schouders en de 'geloof-je-het-zelf-stem' in m'n hoofd, legde ik het een goede (en vrij nuchtere) vriendin voor en bood haar zo'n 'afstandsbehandeling' aan. Jaren en jaren nadat ik het allemaal in een soort 'doofpot' had gestopt, omdat ik mezelf veilig had wijsgemaakt dat het 'toch vooral voor mezelf' bedoeld was.
Dat ze gelijk enthousiast reageerde gaf me in de eerste instantie een gevoel van opluchting... 'pff, wat fijn dat ze me niet meteen aankijkt alsof ik al m'n geloofwaardigheid ben verloren'. Daarnaast had ze de nodige vragen erover, waar ik ook blij om was, want ik zou niet willen dat iemand instemt zonder er echt achter te staan.
Het bleef niet bij één behandeling, er was duidelijk iets in gang gezet en er volgden meer.
Voor mij voelde het meteen als iets heel natuurlijks.
Uit de doofpot
Waarom het eigenlijk plotseling uit die 'doofpot' kwam? Inmiddels was ik al een tijdje werkzaam in m'n eigen praktijk als natuurgericht therapeut en bekroop mij steeds meer en meer het gevoel dat ik niet al m'n mogelijkheden benutte en een deel zelfs onderdrukte, een heel wezenlijk deel zelfs.
Dit knaagde aan me... vooral omdat ik wist dat dit juist heel goed te integreren was en dit uitstekend kon aansluiten bij m'n aanbod van begeleiding;
maar dat ik dit puur uit angst voor 'verlies van geloofwaardigheid' besloot te laten voor wat het was.
Telkens als ik in aanraking kwam met mensen die dit pad wel durfden te bewandelen, die hier ook anderen mee hielpen en hier vol overgave mee bezig waren, vroeg ik me af waarom ik dat deel al jaren zo aan het onderdrukken en ontkennen was...
Zoals eerder gezegd, was het vooral de diepgewortelde angst om m'n geloofwaardigheid te verliezen, die me tegen heeft gehouden. Geen enkele bijscholing kon dat verhelpen... wat zegt zo'n papiertje nou eigenlijk? Die angst is nog steeds niet helemaal weg moet ik eerlijk bekennen.
Toch ben ik er nu van overtuigd dat ik het niet langer voor mezelf wil houden.
Het voelt eerlijk gezegd alsof ik juist dáármee niet zuiver te werk ga... eigenlijk ontzeg ik iemand zo mogelijk iets dat ik eigenlijk wel kan en wil bieden.
Een ieder die daar nou net naar zocht of extra baat bij zou kunnen hebben, zou het niet terugvinden in mijn aanbod... een gemiste kans en eigenlijk heel zonde.
De combinatie van reguliere en minder reguliere methodes, kan een hele sterke zijn.
De ideale combinatie
Vaak kom je als je op zoek bent naar ondersteuning, in de reguliere óf alternatieve zorg terecht. Het een sluit misschien beter bij je hulpvraag aan dan het andere of het een past beter bij je overtuigingen dan het andere. Toch weet ik dat er ook een grote groep mensen is, die het heel prettig zou vinden als er een vorm is waar beide benaderingen gecombineerd worden. Er zijn dan ook steeds meer zorginstellingen waar die combinatie wordt toegepast.
Zelf vind ik het prettig om mijn cliënten (en hun ouders, daar ik met jongeren werk) de keuze te geven, het is heel belangrijk dat zij zich ergens 'goed' bij voelen en er achter staan. Als natuurgericht therapeut vallen mijn consulten sowieso onder 'complementaire zorg' maar ook daarbinnen vind je de meer en de minder reguliere werkvormen. Mijn werk is maatwerk; als ik een behandelplan opstel, ziet deze er voor geen enkele cliënt hetzelfde uit. Ik zou een cliënt nooit een methode opdringen als zij daar totaal niks voor voelen en ik denk dat zij er in dat geval ook geen baat bij zullen hebben. Over dat laatste, verderop meer.
Wetenschappelijk bewijs
Natuurlijk hebben veel mensen behoefte aan wetenschappelijk bewijs of in ieder geval een heldere uitleg als het gaat om een wat 'ongrijpbare' methode zoals een 'energetische afstandsbehandeling'. Heel begrijpelijk, ik ben er ook naar op zoek gegaan.
Ja, er is en er wordt onderzoek naar gedaan. Ja, er zijn onderzoeksuitslagen die de aannemelijkheid aantonen en ja... er zijn ook uitslagen die dat weerleggen. 'Heilig' zijn die onderzoeksrapporten dan ook niet. Veel van die resultaten zijn niet gepubliceerd door echt neutrale, onbevooroordeelde instanties en sommige onderzoeken zijn zo in elkaar gezet, dat ze wel aan de wetenschappelijke norm voldoen maar een positief resultaat onmogelijk maken. Daarover verderop ook meer.
Voor wie uitgebreide achtergrondinformatie wenst, plaats ik de volgende link:
Energetische therapie-Achtergronden, theorie en effectiviteit.
Of het document van de bovenstaande link voldoende 'bewijs' geeft... dat wil ik niet stellen.
Onderzoek vooral voor jezelf zou ik zeggen.
Je moet ervoor openstaan?
Het beste bewijs heb je denk ik zelf, door het te ervaren als je daarvoor openstaat. Ah, dus je moet er wel voor openstaan? Ja, er wordt niet voor niets weleens wat gekscherend beweerd: 'Het werkt alleen als je erin gelooft'. Daar zit best een kern van waarheid in als je de principes van overdracht van energie in ogenschouw neemt. Om bijvoorbeeld 'contact' te maken met elkaar op afstand, dien je er wel beiden op af te willen stemmen. Anders zou je zomaar bij iemand binnendringen als 'zender'.
Even ter vergelijking: als iemand je belt, bepaal je ook zelf of je de telefoon aanneemt en er dus contact kan zijn. Als iemand aan je deur klopt, bepaal je ook of je opendoet en iemand binnenlaat. Dat dient altijd van beiden kanten te komen. Wil je zenden, wil je ontvangen, gaat het om een wederzijdse overdracht? Het zou wel erg bedenkelijk zijn als je daar geen zeggenschap over zou hebben, toch?
Bij de tandarts bepaal je ook zelf of je echt de stoel in gaat, anders kan die tandarts vrij weinig beginnen.
Een aantal onderzoeken die gedaan zijn naar het effect van energetische behandelingen, trek ik zelf dan ook in twijfel, daar het vaak ging om een onderzoek waarbij de deelnemers niet wisten dat zij behandeld werden (dubbel blind onderzoek). Heel leuk, maar hoe moeten zij dan ontvangen als ze zich er niet bewust van waren? Hoe moet je de deur openen als je niet kunt horen dat er iemand aanbelt?
Zelfhelend vermogen
Alternatieve methoden zijn er met name op toegespitst om het 'zelfhelend vermogen' van een persoon te activeren en/of versterken. In sommige gevallen werkt dat zo goed dat klachten helemaal verdwijnen, in andere gevallen verminderen de klachten en uiteraard kan het in weer andere gevallen ook ontoereikend blijken. Maar als het om klachten gaat die door een (medisch) specialist dienen te worden beoordeeld, is het altijd aan te raden deze eerst te raadplegen.
In mijn praktijk ben ik voornamelijk op sociaal-emotioneel gebied werkzaam. Maar ook hiervoor geldt dat ik altijd na ga of er eerst/tevens reguliere zorg is geraadpleegd. Als het gaat om een hulpvraag met een complexere aard, blijkt soms dat ik moet doorverwijzen of dat ik slechts kan ondersteunen bij een deel van de hulpvraag. Het is belangrijk dat je als alternatief therapeut ook je grenzen (her)kent.
Mijn consulten bestaan voornamelijk uit gesprekken, spelmomenten, expressie en oefeningen, waarbij ik m'n jonge cliënten vooral bewuster wil maken van hun eigen mogelijkheden en de invloed die ze hebben op hun proces en tot nieuwe inzichten help komen. Soms merk ik dat een cliënt daarnaast heel goed extra ondersteund zou kunnen worden op energetisch gebied. In dat geval leg ik deze optie voor als onderdeel van de behandeling (dus altijd in combinatie met andere werkvormen).
Op dit moment bied ik energetische therapie nog niet apart aan. Of dat ooit wel zo is, zal moeten blijken.
Maar een ding is zeker... het gaat niet meer terug de doofpot in.
Door: Silvana Trivieri
Reactie schrijven