Ze staan mooi voor de sier, ze zijn leuk om iemand cadeau te doen als gebaar van steun en ze zijn allemaal zo uniek. Edelstenen en kristallen! Schatten uit de natuur die de een meer aanspreken dan de ander. Naast de schitterende en kleurrijke uitstraling, kunnen ze volgens velen ook een heilzame werking hebben en sterke invloed op onze gemoedstoestand. Dat idee roept echter vaak nog gevoelens van scepsis en ongrijpbaarheid op. Heel begrijpelijk en een beetje scepsis is toch ook gezond?
Omdat dit onderwerp me van kinds af aan al erg fascineert en ik eigenlijk steeds meer
van deze natuurschatten ben gaan houden, ben ik er wat dieper ingedoken.
Hoe zit dat nou met die 'magische werking' en kan het eigenlijk ook gewoon (kristal)helder zijn?
Mijn eerste 'steentje'
Ik weet nog dat ik als kind mijn eerste ‘steentje’ kreeg. De vorm vond ik nogal apart,
want die kon ik niet definiëren of koppelen aan de standaardvormen die ik toen kende van alle andere spullen die ik had en mooi vond.
Toch vond ik het steentje fascinerend en deed het me afvragen hoeveel andere soorten er nog waren, hoe die allemaal heten en waarom er
om me heen werd gezegd dat het steentje ook wel ‘voor geluk’ werd gedragen.
Een paar jaar later las ik er meer over in boeken, nam mijn interesse toe en begon ik (edel)stenen te verzamelen. Iedere keer als ik merkte dat ik
ergens wel een ‘steuntje in de rug’ voor kon gebruiken, koos ik daar dan een bepaalde steen bij die ik bij me droeg tot dat gevoelsmatig niet meer
nodig was of de behoefte naar een andere steen overging.
Wat voor mij steeds duidelijker werd door de jaren heen, is dat het niet zozeer ging om 'een kracht' die ik aan de steen 'ontleende', maar
om het versterken van een kracht in mijzelf, met behulp van die steen. Dus als het ware meer 'mee gaan trillen' met de frequentie van de steen.
'Trillen', 'frequentie'? Raak ik je nu kwijt? Dat licht ik graag even toe...
Natuurlijk
Deze ‘schatten van de natuur’ hebben een eigen unieke uitwerking, die voortkomt uit niets meer of minder dan een (voelbare) trillingsfrequentie,
net als in ieder ander natuurlijk materiaal of -verschijnsel. Nou was natuurkunde nooit echt ‘mijn vak’ op school en ergens begrijp ik nu niet zo goed waarom en zou ik er bijna alsnog een studie van willen maken, want dat is het grotendeels wel: natuurwetenschap! Zonder het heel uitgebreid en ingewikkeld te willen maken, is dit waar het in grote lijnen om gaat:
Alle materie heeft een bepaalde trillingsfrequentie, dit is tegenwoordig meetbaar. De trillingsfrequentie van het ene, kan invloed hebben op de trillingsfrequentie van het andere. Muziek bijvoorbeeld, heeft ook een bepaalde trillingsfrequentie. Als je naar bepaalde muziek luistert, kan dat iets
met je stemming (jouw trilling) doen. Zo ook planten, dieren, andere mensen en dus ook kristallen. Kristallen (met name bergkristal) hebben een
bepaalde hogere trillingsfrequentie en laat het nou net zo zijn dat hogere trillingsfrequenties een positieve uitwerking op ons zouden hebben…
Anders gesteld: tune je in op een frequentie die iets in jezelf versterkt of juist bedaart. Instinctief wordt je aangetrokken tot de zaken om je heen die
jou daarbij helpen, omdat ze een bepaalde frequentie uitzenden. Bij muziek vinden we dat heel gewoon, net als met het bewust leggen van contact
met mensen die iets uitstralen waardoor jij wordt aangetrokken. We zijn dus constant bezig met dat 'intunen' en afstemmen van frequenties en dat
gaat zo vanzelf en natuurlijk, dat we er niet echt bij stil staan.
Als je er goed over nadenkt heeft alles uit de natuur een bepaalde uitwerking op ons, of het nou om bergen, zeeën, rivieren of bossen gaat;
om mensen, dieren, planten of dus: 'stenen'.
Intentie
Toch maakt het mij persoonlijk niet zoveel uit of het allemaal te verklaren is vanuit de wetenschap of niet. Hoe interessant ik de wetenschap hierachter
ook vind; het gaat erom wat je zelf al dan niet ervaart aan uitwerking en uiteindelijk is dat toch ook het enige waar je wat aan hebt?
Vraag maar eens of iemand een gepolijste kei of een imitatie van een kristal in je handen legt, terwijl jij je ogen dichthoudt en daarna een echte kristal,
van soortgelijk gewicht; of andersom. Grote kans dat je na een tijdje het verschil wel merkt, maar dat is uiteraard niet aan mij om voor een ander in te vullen. En daarbij moet ook gezegd worden dat het uiteindelijk wel afhankelijk is van je eigen intentie daarbij, want zet je jezelf naast een super innemend
en fijn persoon, maar je zit eigenlijk totaal niet te wachten op de interactie; tja, dan gaat er ook vrij weinig gebeuren.
Zo is het met alles dat een frequentie heeft denk ik: jij bepaalt uiteindelijk of je erop afstemt of niet en hoe sterk het effect ervan is.
Heel helder dus, als je het mij vraagt ;)
Door: Silvana Trivieri
Reactie schrijven